Gezen mi, giden mi

Gözümü dalgalara dikmiş bakarken ufuklara, derin bir nefes alıp özlemimi içime çektim. Baharat tadında renkleriyle, tozuyla, taşıyla, toprağıyla, tarihiyle, insanıyla gezdiğim bütün diyarlar tek tek süzülüverdi benden içeri. Urfa’nın Gümrük Hanı, Bartın’ın Taş Meyhanesi, Nemrut’un gün doğumu, Datça’nın badem çiçekleri, Harran’ın Güneş’i, Macahel’in işlemeli Maral Camisi, Afrodisyas’ın görkemi, Mardin taşının tozu, Göreme’nin güvercinleri, İsfahan'ın köprüleri, Şam'ın arka sokakları, Jaipur'un meydanları, Prag'ın gün batımı...

Gitme zamanıydı. “Özledim, çok özledim” deyiverdim. Yanı başımda oturan arkadaşım kocaman açtığı gözleriyle ve bir el hareketiyle “görmemiş olsan, gam yemeyeceğim. Gittin ya!” dedi, “daha ne istiyorsun” tavrıyla. “İşte” dedim, “sorun da tam bu noktada; gittim, gördüm, YAŞADIM, DOYMADIM, özledim, YİNE GİDECEĞİM.”

detay